Ustawa wchodzi w życie 1 października 2018 r., z wyjątkiem art. 1: 1) pkt 2 lit. c i f oraz pkt 12, które wchodzą w życie w dniu następującym po dniu ogłoszenia; oraz 2) pkt 11, 13 i 14 , które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2019 r.
Ustawa ma na celu zapewnienie, poprzez wykorzystanie danych geolokalizacyjnych, bardziej skutecznego funkcjonowania i lepszego monitorowania przewozu „towarów wrażliwych”, czyli towarów do których stosuje się ustawę o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów – m. in. paliw silnikowych i ich pochodnych, paliw opałowych, olei smarowych i preparatów smarowych, wyrobów zawierających alkohol etylowy, alkoholu etylowego całkowicie skażonego oraz suszu tytoniowego, a także produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych.
Jak czytamy w uzasadnieniu aktu, przekazywanie danych geolokalizacyjnych odbywać się ma poprzez zastosowanie lokalizatorów lub zewnętrznych systemów lokalizacji.
Zakres przesyłanych danych geolokalizacyjnych, obejmować będzie współrzędne geograficzne dotyczące położenia środka transportu, jego prędkość, datę i godzinę pozyskania tych współrzędnych, azymut środka transportu, błąd przekazywania danych satelitarnych oraz numer lokalizatora (numer urządzenia zewnętrznego systemu lokalizacji).
Okres przechowywania danych geolokalizacyjnych wynosić będzie 12 miesięcy, licząc od daty zakończenia przewozu towaru, chyba że przed upływem tego terminu wszczęte zostanie postępowanie administracyjne, w którym dane te są niezbędne, w takim przypadku dane geolokalizacyjne będą przechowywane do czasu prawomocnego zakończenia postępowania administracyjnego.
W przypadku nieprzestrzegania zasad przewozu towarów w zakresie przesyłania danych geolokalizacyjnych na przewoźnika będzie nakładana kara pieniężna. Obowiązkiem kierującego będzie uruchomienie lokalizatora przed rozpoczęciem przewozu albo po wjeździe na terytorium kraju. Na kierującego nałożono również obowiązek wyłączenia lokalizatora po dokonaniu przewozu towarów i dostarczeniu ich do miejsca przeznaczenia albo wyjazdu z terytorium kraju. W przypadku gdy towary znajdujące się w jednym środku transportu będą miały być dostarczone do kilku miejsc przeznaczenia (jednego lub kilku podmiotów odbierających) na terytorium kraju, kierujący winien wyłączyć lokalizator dopiero z chwilą dostarczenia towarów do ostatniego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju.
Dodatkowo ustawa stanowi, iż w przypadku stwierdzenia niesprawności lokalizatora albo zewnętrznego systemu lokalizacji trwającej dłużej niż jedną godzinę kierujący pojazdem samochodowym będzie obowiązany do niezwłocznego zatrzymania się na najbliższym parkingu lub zatoce postojowej.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2018 r. z pewnymi wyjątkami. Przepisy nakładające kary pieniężne za niedopełnienie obowiązków nakładanych przedmiotową ustawą na przewoźnika albo kierującego pojazdem wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2019 r. Natomiast regulacje wprowadzające: możliwość prowadzenia analizy danych gromadzonych w rejestrze zgłoszeń przez wyznaczone jednostki sektora finansów publicznych i instytuty badawcze, możliwość wcześniejszego bezpłatnego udostępnienia przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej oprogramowania służącego do monitorowania trasy przewozu towaru oraz ograniczenie przepisów wyłączających odpowiedzialność administracyjną przedsiębiorców w przypadku ujawnienia niedopełnienia obowiązków w późniejszym postępowaniu podatkowym – mają wejść w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.
Źródło: prezydent.pl
